Verwarring

Het is een beetje chaos in mijn hoofd. Nu is dat wel vaker zo, dus niets om je zorgen over te maken!
De chaos begon een beetje met wat bloggers zoals purperpolletje die melden dat Aaf Brandt Corstius in een column in de Volkskrant had bericht dat mamablogs zo vaak alleen berichten over de leuke, verheven, positieve kanten van het leven. Dat zette me aan het denken. Nu schrijf ik wel geen mamablog, ik schrijf wel een blog. En in de categorie komisch valt die niet bepaald. Misschien in de satire...klein kansje... :) Toch voel ik me wel aangesproken. Omdat er tegelijkertijd een aantal blogs waren die gingen over het echt jezelf zijn, zoals in dit blog. Wanneer ben je echt jezelf. En moet je dat zijn? Hoe nodig is het? Wat heb je ervoor nodig?

Kortom, dat alles speelde door mijn hoofd. En dat zijn ook thema's uit mijn leven. Hoe kan ik mezelf zijn?! Wanneer ben ik mezelf? Een kleine toelichting is wel op zijn plaats.

Ik ben mezelf

- Als ik thuis ben
- Als ik lol heb om mezelf en anderen om me heen
- Als ik de draak kan steken met mezelf en anderen
- Als ik een tikkeltje te druk ben
- Als ik een beetje te sarcastisch uit de hoek kom
- Als ik in de keuken sta
- Of in de tuin...of één van beide...moeilijk kiezen
- Als ik NIET stofzuig
- Als ik NIET strijk
- Als ik boodschappen doe
- Als ik met zoonlief wilde verhalen verzin
- Als zoonlief 'witte kaas' (mozzarella) staat te snijden op het aanrecht, het grootste deel in zijn mondje verdwijnt, dan zou ik hem wel plat willen knuffelen!
- Als ik piano speel, lekker a ritmisch, want ach ik ben niet geboren met ritme gevoel
- Als ik droom over brocante, zelfvoorzienend leven, altijd lente, overal vrede...veel eten...
- Volgens mijn man als mijn tenen krullen als ik het naar mijn zin heb (had zoonlief binnen een uur na zijn geboorte ook... maf!)

Nog best positief hé! Of geciviliseerd....

Wat zou er gebeuren als ik ECHT mezelf zou zijn?

- Dan zou ik geen zin hebben om te werken
- Dan zou ik niet zoveel discipline hebben
- Dan zou ik de boel de boel laten en een kookschool gaan volgen
- Of een B&B openen
- Of naar Australië emigreren
- Dan zou het milieu me een stuk minder interesseren en had ik een SUPERMEGA Footprint op deze aarde ( hij is nu eigenlijk ook nog best mega...)
- Dan zou ik megaveel snoepen ( niet veel, want dat doe ik al...)
- Dan zou ik heel veel cola drinken (ehm....ook daar bezondig ik me regelmatig aan
- Dan zou ik schelden als het me niet zinde
- Dan zou ik meer lak hebben aan mensen die ik niet aardig vind
- Dan zou ik niet zo mijn best doen om aardig gevonden te worden
- Dan zou ik van mezelf HEEL lief zijn!
- Dan zou ik een hele goede Spreuken 31 huisvrouw zijn...of toch niet???!
- Dan zou ik mijn man het huis uit schoppen omdat hij vreemd is gegaan
- en hem de rest van mijn leven haten
- Dan zou ik van mijn hart geen moordkuil maken, maar misschien wel de daad bij het woord voegen
- Dan zou ik heel veel mensen vertellen dat ze niet zo moeten oordelen
- Dan zou ik zelf denk ik NOG vaker oordelen
- Dan zou ik een stuk minder nadenken over wat ik voor een ander kan doen
- Dan zou ik niet zoveel zorgen voor anderen
- Dan zou ik me niet zo druk maken over de kerk, maar gewoon een andere zoeken.
- Zou ik NOOIT van mijn leven meer administratie doen

Nou, dat was het wel zo'n beetje. Kan natuurlijk nog veel meer. Maar wat een chaos hé! Gelukkig word ik vaak bewaard om ECHT mezelf te zijn, want vaak vind ik daar niet hele positieve ideeën. In mijn reformatorische jeugd noemden ze dat: de mens van nature, of de oude mens (als je ook een nieuwe mens geworden was, snap je het nog?! :)
Ik besef steeds vaker dat ik zonder Jezus nergens ben en nergens blijf. Dat ik in Hem mezelf ben. Dat hij een goed werk in mij begonnen is en dat ook zal volmaken. Vol maken, af maken, vervolmaken.
Dus wanneer ben ik nu mezelf? Voor het geval mensen denken dat ik twee persoonlijk heden heb, neen! Ik filosofeer wat over wanneer ik mezelf ben. En daar zitten positieve kanten en wat negatieve kanten aan het jezelf zijn.
Ik geloof dat ik toch maar besluit NIET altijd mezelf te zijn.

Wanneer ben ik NIET mezelf?

- Als ik diplomatiek ben...
- Als ik HEEL lief ben
- Als ik STRIJK...en geloof me, dat doe ik veel te vaak...
- Als ik STOFZUIG...zucht...idem dito...
- Als ik administratie doe...
- Als ik spelletjes met mijn zoon ga doen (schaam schaam, ik geef het toe, ik heb een hekel aan spelletjes, maar uit pedagogische overwegingen zet ik me er toe...)
- Als ik tegen mijn man zeg dat ik hem wil vergeven, maar dat het een proces is ( dat is een wilsbesluit op dit moment...tja...dat komt wel van mezelf... maar als ik mijn hart zou volgen...wat toch ook van mezelf is....zou ik hem haten..)
- Als ik, tja...te vaak op om te noemen ben ik niet mezelf.

Soms kies ik er bewust voor. Ik ben niet alleen in deze wereld en vaak wordt de mensheid er niet beter op als ik als ongeleid projectiel mijn mening ga ventileren. Dus leer ik steeds beter het dopje erop te draaien en langzaam te ontluchten, in plaats van meteen de druk eraf...
Sommige dingen horen bij het leven, zijn niet leuk, maar moeten wel gedaan worden. En dan kies ik daarvoor. Sommige dingen zijn wel leuk, maar daar heb ik geen zin in, maar kies ik er voor om het wel te doen.
Is dat te positief volgens eerder genoemde columnist? Ik weet het niet. Paulus zegt, dat het kwade door het goede overwonnen wordt. Dat we niet te zelfingenomen moeten zijn, want hoe vaak doen we niet het goede, wat we willen doen, maar het verkeerde, wat we niet willen doen?! Zo herkenbaar! Soms is het een wilsbesluit om het goede voor de ander te zoeken. Maar zo vaak is dat na een beschamende les. In mijn geval heb ik dan te snel geoordeeld, ben ik te rap met mijn mond geweest, heb ik slachtoffers gemaakt met mijn voortvarende tong.
Ach ja, work in progress! Wordt vervolgd!