Hoe was 2013? Op andere blog zie ik lijstjes voorbij komen en raakte ik zelf ook geïnspireerd om dat te doen. Wat was 2013 voor jaar? Wat heeft het ons gebracht en waar heeft het ons gebracht?
- 2013 begon met het overlijden van ons buurjongetje. Dat was ingrijpend!
- 2013 was voor ons een jaar van verwachting, in juli verwachtten we ons tweede kindje
- 2013 was een jaar vol met intensieve relatietherapie, waarin van alles en nog wat opgeruimd moest worden om elkaar weer te kunnen vertrouwen, op elkaar te steunen, kwetsbaar te durven zijn.
- In 2013 bezochten we twee echtpaardagen van Kostbaar Vaatwerk. Die waren heel goed voor ons! Onmisbaar in het proces van herstel van onze relatie!
- In 2013 had manlief eind maart een terugval, waar we verrassend snel uitkwamen, met z'n tweeën!
- 2013 was voor mij een combi van zwanger zijn, werken en studeren. Dat was best pittig!
- 2013 was een half jaar zwanger zijn met veel complicaties en exorbitant morfinegebruik.
- 2013 was het jaar waarin we begonnen aan een zoektocht naar een nieuwe gemeente. Een ingrijpend proces, wat een beetje aanvoelt als een rouwproces en ons heel wat hoofdbreken bezorgt.
- 2013 was het jaar waarin onze zoon 4 jaar werd! En naar school ging! Het is heerlijk om moeder te zijn van zo'n heerlijk jochie
- 2013 was het jaar waarin manlief hard werkte aan zijn depressie, waar hij inmiddels vanaf is!
- 2013 was het jaar waarin onze prinses geboren werd. Ieniemienie, nog steeds, maar o wat genieten we!!
- 2013 was het jaar waarin ik kennismaakte met Engeland en het was liefde op het eerste gezicht!
- 2013 was een jaar waarin we genoten van elkaar, van ons gezin, van ons huis, onze tuin, van de ijsjes bij de Italiaan, het bos, de hei en alles wat we ondernamen.
- 2013 was het jaar waarin ik meer betrokken raakte bij Kostbaar Vaatwerk. Waarin ik nog meer kennismaakte met heel veel leed op het gebied van s.eksverslaving.
- 2013 was een heel gezegend jaar voor ons!
- In 2013 was God ons heel nabij en Hij zal dat in 2014 ook zijn, wat er ook gebeurt!
Een goede jaarwisseling en een goed 2014 voor iedereen!
Liefs,
Grace
dinsdag 31 december 2013
dinsdag 24 december 2013
donderdag 5 december 2013
Winkelen
Een paar weken geleden waren manlief en ik een paar daagjes uit. De kinderen geparkeerd bij familie en gingen in een heerlijke Bed and Breakfast in een prachtige binnenstad van ons land.
We aten heerlijk bij diverse tentjes, gingen luxe uit eten, bekeken historische panden en winkelden nog wat.
Zo kwamen we bij een lingeriewinkel. In mijn post zwangerschapsstadium moest er toch wat nieuws aangeschaft worden, dus liepen we deze zaak binnen. Ik werd in beslag genomen door alles wat er hing en vroeg me vooral af welke maat ik nu toch zou hebben. Ik lette niet op manlief.
Eenmaal in het pashokje, al passend, vertelde hij me door het gordijn heen dat hij liever even buiten wachtte. Ik kreeg het ineens een beetje koud. Wat een onnozel wicht ben ik! Sleur ik mijn man even zo'n winkel vol verleidingen binnen! Wat onnadenkend! Ik twijfelde. Zal ik nog verder passen? Hoe zal het met hem gaan?
En toen bedacht ik me: ik heb een volwassen man, die op dit moment een zeer volwassen keuze maakt. Ik ben een volwassen vrouw die wat lingerie nodig heeft. That's it. Maak je niet druk.
Dus deed ik mijn ding, wachtte manlief buiten de winkel en gingen we daarna samen lekker koffie drinken. We hadden het er heel even over. Zo van: wat gebeurde er? Manlief was verward. Werd niet verleid, maar voelde zich niet op zijn gemak. Dat was alles. Ik geloof hem. En het was gewoon goed.
Dus ben ik maar wat trots. Trots op ons, dat we dit kunnen. Dat het geen urenlange discussies, kwetsingen, oude koeien en gedoe oplevert. Dat we beiden kunnen aanvaarden wat de werkelijkheid is, daar op onze eigen manier mee omgaan en gewoon verbinding blijven houden. Wie had dat gedacht!
We aten heerlijk bij diverse tentjes, gingen luxe uit eten, bekeken historische panden en winkelden nog wat.
Zo kwamen we bij een lingeriewinkel. In mijn post zwangerschapsstadium moest er toch wat nieuws aangeschaft worden, dus liepen we deze zaak binnen. Ik werd in beslag genomen door alles wat er hing en vroeg me vooral af welke maat ik nu toch zou hebben. Ik lette niet op manlief.
Eenmaal in het pashokje, al passend, vertelde hij me door het gordijn heen dat hij liever even buiten wachtte. Ik kreeg het ineens een beetje koud. Wat een onnozel wicht ben ik! Sleur ik mijn man even zo'n winkel vol verleidingen binnen! Wat onnadenkend! Ik twijfelde. Zal ik nog verder passen? Hoe zal het met hem gaan?
En toen bedacht ik me: ik heb een volwassen man, die op dit moment een zeer volwassen keuze maakt. Ik ben een volwassen vrouw die wat lingerie nodig heeft. That's it. Maak je niet druk.
Dus deed ik mijn ding, wachtte manlief buiten de winkel en gingen we daarna samen lekker koffie drinken. We hadden het er heel even over. Zo van: wat gebeurde er? Manlief was verward. Werd niet verleid, maar voelde zich niet op zijn gemak. Dat was alles. Ik geloof hem. En het was gewoon goed.
Dus ben ik maar wat trots. Trots op ons, dat we dit kunnen. Dat het geen urenlange discussies, kwetsingen, oude koeien en gedoe oplevert. Dat we beiden kunnen aanvaarden wat de werkelijkheid is, daar op onze eigen manier mee omgaan en gewoon verbinding blijven houden. Wie had dat gedacht!
Abonneren op:
Posts (Atom)