Daar ben ik weer!
Twee heerlijk lange weken genoten van een vakantie in Engeland. Leuk huisje aan zee, lekker weer, mooie mensen, fantastische kastelen met tuinen, relaxen met manlief en zoonlief, kortom, het was geslaagd!
Zoonlief heeft genoten van de aandacht die hij kreeg....vandaag is hij aan het afkicken...ik ben daarom maar aan het bloggen geslagen...:) Hij is weer een stuk gegroeid. Nee, niet in de lengte en niet in de breedte, het blijft een klein mannetje met nog geen 14 kilo en net maatje 98, maar in de figuurlijke zin. Hij heeft heel wat angsten overwonnen. Zo durfde hij bijvoorbeeld voor geen goud naar een kasteel. Bij een vriendin had hij een filmpje gezien van ridders die met elkaar in gevecht waren en hij was als de dood dat dit hem ook zou overkomen. Maar wat schetst onze verbazing? Na heel wat gepraat, sjokte hij toch achter ons aan en aan het eind van de dag sloeg hij iedereen neer met zijn zwaard, in zijn riddershirt en had hij dikke teksten over zijn pijl en booggeschiet, wat hij fantastisch vond. Zo leuk om te zien!
Ik zei tegen hem dat ik het zo leuk vond dat hij zo enthousiast was. (wat moet een kind van nog geen 4 in vredesnaam met het woord enthousiast....) Ja, zei hij, dat komt door de Here God, daar ben ik zo enthousiast op!
Vanmorgen was hij ernstig teleurgesteld dat de zon niet scheen. Maar, zo bedacht hij, ik ga gewoon bidden of de zon gaat schijnen. Zo gezegd, zo gedaan. Kwartier later: de Here God is denk ik nog niet wakker, ik doe het nog een keer. Weer een kwartier later: kijk mam, de Here God is wakker geworden!! De zon schijnt!! Warempel. Je staat versteld van het geloof van je kind!
Met manlief gaat het heel goed. Ik heb ook genoten van deze vakantie en merkte heel goed het verschil met onze vakantie in oktober. Het was veel relaxter, minder beladen, meer open, meer samen. Dat is reden tot dankbaarheid! We hebben heel wat goede, zij het soms pijnlijke gesprekken gehad over onze relatie, over ons huwelijk, over onze verwachtingen, over onze seksualiteit. Heel kwetsbaar en ook heel eng. Maar wel weer samen. Dat maakt aan de ene kant verdrietig, het zijn altijd onderwerpen die ook zoveel pijn doen en waaraan zo'n schaduwrandje zit. Aan de andere kant is het heel hartverwarmend dat dit weer kan. Dat we ons durven te openen. Dat we de ander naar binnen durven te laten kijken. Toe durven te geven dat we het ook niet allemaal weten, de ander nodig hebben. We houden elkaar weer vast. Al is het anders vasthouden dan eerder. Maar het is goed.
En nu? Nu maken we ons op voor beeb nummer twee. Mijn buik is voor mijn doen spectaculair gegroeid in twee weken tijd, hoera, ik ben zelfs een kilo aangekomen! Hopen dat de gynaecoloog volgende week tevreden is, want die maakte zich de laatste keer een beetje zorgen over ons guppie. Het zou wel aan de erg kleine kant zijn. Nu was zoonlief ook niet erg groot, maar goed, met alle medicijnen enzo toch iets om in de gaten te houden.
We hebben er zin in! Spannend is het ook, maar ik heb er vooral zin in. Deze vakantie heeft me weer nieuwe energie gegeven om de laatste loodjes op mijn werk en mijn studie af te ronden en dat is fijn.
Deze week nog twee dagen en volgende week ook twee dagen en dan begint mijn verlof! In de eerste week van mijn verlof nog een presentatie voor mijn studie en dan hoop ik tien weken even helemaal niets van dit alles te hoeven, tot half september mijn studie weer begint.
Zoonlief hoopt van ganser harte dat de baby heel snel komt. Voor mij mag hij nog even blijven zitten. We zijn nog niet helemaal uit de naam en een geboortekaartje is nog helemaal een onontgonnen gebied. Verder heb ik de euvele moed om zelf een geboorteslinger te gaan maken...hoewel ik helemaal niet kan naaien en ernstige angst heb om mijn naaimachine te lijf te gaan. Manlief kan er beter mee overweg dan dat ik dat kan....
Maar eerst nog een dekentje afhaken waar ik al voor de kerst aan begonnen ben. Ik heb met mezelf afgesproken elke dag een tour rondom te haken, was mijn wol halverwege de vakantie op! En nergens in Engeland, zelfmaakknutselland bij uitstek, was gewone katoen te krijgen. Alleen wol! Daar heeft een zomerbaby dan weer niet zoveel aan. Dus nu heb ik wat in te halen! Ik ga gauw weer beginnen!
