Vrijmarkt enzo

Zoonlief was er de hele week al opgewonden van. Hij had net zijn spaarpot weer ontdekt en ik had bedacht dat hij daar vandaag wel wat van mocht uitgeven op de vrijmarkt in ons dorp. Hij kon zijn geluk niet op! Met zijn portemonneetje in zijn rugzak ging hij opgetogen op pad. Hij had gisteren zelfs vijftig cent uitgespaard, door het muntje van het karretje niet te gebruiken voor zo'n fout bewegend speelgoedapparaat, wat van mij eens in de zoveel tijd mag, maar in zijn zak te steken! Dat vond ik toch best knap voor een driejarige. Hij kwam zelf op het idee. Krijg ik dit centje nog terug, vroeg hij. Ik zei: nee, als je het in de boot stopt, gaat hij bewegen en als de boot stopt, dan is het centje weg. O, zei hij. Dan bewaar ik het wel voor de markt...knieperd! Maar toch leuk.
Hij is nu de trotse bezitter van een hijskraan, felbegeerd, een betonmolen, een caravan en een Engelse bus. En nog wat puzzels en spelletjes. Voor nog geen twee euro in totaal, dus hij hield weer over! Helemaal blij was hij.

Vanmiddag gingen we op pad voor een fietsje voor hem. Hij is bijna vier, maar heeft nog steeds geen fiets. Tot nu toe was hij zielsgelukkig met zijn loopfiets en krijste hij moord en brand bij enige dwang om hem op een fiets te krijgen. Maar goed, nu wilde hij zelf zo zachtjesaan toch ook wel een echte stoere jongensfiets. Via de bekende markt op het web, vonden we een leuk tweewielertje voor een zacht prijsje. Nu zoonlief nog zover krijgen. Toen hij doorhad dat het over een fiets ging, was het helemaal mis. Hij was met geen beweging uit de auto te krijgen en jammerde alles bij elkaar. Echt heel zielig, hij vindt nieuwe dingen zo eng, dat hij het eigenlijk nooit leuk vindt, hoeveel voorbereiding ook. Maar goed, wij de fiets goedgekeurd en in de achterbak gehesen. Zoonlief gerustgesteld dat hij nooit hoefde te fietsen, hij had dikke teksten over dat hij dan eerst zijn stuurdiploma wel zou halen...hij bedoelt dan rijbewijs... Goed jongen, best jongen, we zien wel kind.
Thuisgekomen tilde manlief de fiets uit de auto. Zoonlief slaakte een diepe zucht en zei: maar nu wil ik wel fietsen! Wat een mooie fiets!! De fiets had wel zijwieltjes, maar die moesten er nog opgemonteerd. Manlief beweerde dat hij het ook zonder zou moeten kunnen, gezien zijn ervaring met de loopfiets. Ik geloofde het niet zo, maar na een paar rondjes achter zoonlief aangerend te hebben, ja manlief dan, niet ik, fietste meneer gewoon los keihard door de straat! Ongelofelijk! Hoe trots kun je zijn als ouders...

Met mij gaat het wel even wat minder goed. Ik heb toch weer last van nierstuwing en inmiddels zit ik aan de morfine. Gouden goedje, maar niet heel handig. Ik voel me een stuk beter, tot het is uitgewerkt, dan voel ik me alsof ik door een vrachtwagen ben overreden... Nog twaalf weken, dan is beeb er en is het leed geleden!

Fijn weekend iedereen en voor de mensen met vakantie, fijne vakantie!

Symphony of Life

Gisteren waren we voor de tweede keer bij Symphony of Life, een concert georganiseerd door de EO, als eerbetoon aan onze Schepper.
Het was weer fantastisch! Ik kan zo genieten van muziek, het brengt me echt dichter bij God. Het bepaalt me ook altijd weer bij hoe groot Jezus offer voor ons was en hoe bijzonder het is wat Hij gedaan heeft voor ons. Zijn leven gegeven, wie doet dat nou? Hij verwacht niets terug, het was alleen omdat Hij zoveel van ons houdt!

Ik werd erg geraakt door het lied van Jaci Velasquez, Lay it down. Luister maar!

Crea bea

Deze waxinelichthouders heeft Purperpolletje voor mij in elkaar gefabriekt. Zoonlief en ik hebben ze rond wat lege potjes gefröbeld en voila, een heel gezellig geheel voor een leuke lenteavond! Zoonlief wil steeds de kaarsjes aandoen en ze dan weer uitblazen. De pyromaan. Hij noemt Purperpol nu de mevrouw-die-naar-het-zwembad-ging-en-ons-toen-cadeautjes-kwam-brengen. Dus steeds als hij het over de cadeautjes heeft, komt het hele riedeltje weer voorbij...zo grappig!

Tuin weer

En dit weekend was het dan echt lente. De zon liet zich bij ons niet zo vaak zien, maar dat heeft ons niet verhinderd om flink bezig te zijn in de tuin! Heerlijk!
Eigenlijk zou ik naar de contactdag van Kostbaar Vaatwerk gaan, maar door mijn moeheid en nierproblemen heb ik besloten dit niet te doen. Een wijs besluit, want ik heb weer wat energie opgedaan door fijn met mijn handen bezig te zijn.
De groentetuin is door manlief veranderd in een bak met grond...waardoor we er veel makkelijker bij kunnen. Echt fantastisch, zo'n handige man! Vanmorgen heb ik samen met zoonlief alle aardbeien terug geplant. Tjonge, wat hebben die zich voortgeplant, ik verheug me op het aardbeienseizoen! Voor ik het wist had ik de hele bak volgezaaid met rucola, snijbiet, broccoli, eikenbladsla en boontjes. Oeps...vergeten dat er boven nog 2 vensterbakken met potten staan te wachten met zaaigoed...daar moeten we dan maar weer een ander plaatsje voor zoeken. Gelukkig hebben we de vierkante meter bakken nog.
Via MP hebben we gratis tuinaarde opgehaald en de tuin weer wat aangevuld en opgehoogd. Nieuw graszaad erin, mest erbij, laat maar komen die lente! Wij zijn er klaar voor!

Foto van Give away Puperpolletje!!

Give away van Purperpol!!!!

Deze give away kreeg ik van Purperpol, echt superlief! Het allerleukste staat niet op de foto...dat was namelijk een cadeautje voor de baby! Die foto volgt binnen nu en een paar maanden... Wat een boel cadeautjes! En allemaal met zorg ingepakt en lieve teksten erbij..wat een werk, ik ben er stil van...dat iemand dat voor mij doet!
Lieve Puperpol, Bedankt!!!

Lente!!!!

En dan is het eindelijk lente!! Jippie! Genieten zeg, zo in de zon! Gisteren hebben we de hele dag buiten geleefd. In onze kleine stadstuin op het zuiden kun je dan met een dasje en een jasje, prima buiten zitten. We hebben de trampoline weer opgebouwd op een gemeenschappelijk stuk gras in de straat en het is fantastisch om te zien hoe kinderen daar weer van genieten. Alsof hij nieuw is, ze springen alsof hun leven ervan afhangt!
Ik geloof dat het morgen gaat regenen, maar ach, dat mag ook wel, zo droog als het nu is!
Het zaaigoed in de vensterbanken doet het nu ook goed. Helaas is niet alles opgekomen, maar verder groeit alles gestaag door. Hoewel ik eerder begonnen was met zaaien dit jaar, vind ik dat het nog niet hard gaat. Het lijkt me heerlijk om een kas of iets dergelijks te hebben, zou het dan sneller gaan? Bovendien hebben we daar gewoon niet de ruimte voor. In de vierkante meter bakken voor ons huis komt ook nog niets op, het is gewoon te koud geweest. Ik hoop maar dat het zaad niet bevroren is en niet meer uitkomst! Dat vind ik dan echt zonde. Manlief heeft vorige week een grote bak om onze groentetuin gemaakt, die gaan we vullen met aarde, zodat we er beter bijkunnen en we er makkelijker langs kunnen met de fietsen. In de tuin is nu alles gesnoeid, het gras ziet er erbarmelijk uit en alles wacht op nog meer voorjaar! Ik kan haast niet wachten tot alles weer in de bloei staat. Onvoorstelbaar dat het over een maand ofzo, al een stuk groener zal zijn en alles langzamerhand weer vol zal groeien. Nu denk ik: daar kan nog wel een struikje dit of dat, maar ik weet van vorig jaar dat ik eigenlijk ook al iets te veel had staan. Ik moet gewoon nog even geduld hebben.

Vandaag ben ik al weer 25 weken zwanger! Wat gaat het snel! Ongelofelijk! Ik heb nog steeds heel weinig buik, lekker praktisch en ik kan ook mijn gewone kleren nog aan. Ik heb wel veel last van nierstuwing, zoals ook in mijn vorige zwangerschap en darmproblemen. Dat laatste heb ik altijd al, maar het lijkt nu alleen maar meer te worden. Ik val af, houd weinig eten binnen en voel me moe en nog eens moe daardoor. Met de baby gaat alles goed, gelukkig. Bijzonder dat zo'n kleintje gewoon aan zijn trekken komt. Voor mij is het minder erg als er wat af gaat, de baby moet wel blijven groeien! Er is helaas weinig aan te doen. Ik heb voor mijn gevoel alle middeltjes wel gehad. Probiotica, vezels, lijnzaad, zemelen, het werkt allemaal niet.
Ik vind het vooral vervelend dat ik er in mijn sociale leven echt door beperkt wordt. Ik heb veel buikpijn en altijd een wc bij de hand nodig. Afgelopen zaterdag zou ik met vriendinnen naar Scheveningen gaan, uitwaaien en lekker ergens een hapje eten. Maar helaas, ik haalde het afspreekpunt niet eens. Dus ben ik niet meegegaan. Balen! Gelukkig ging het gisteren wel wat beter en vind ik het al een genot om lekker in eigen tuin te zitten en te genieten van zoonlief in de zandbak. Wie het kleine niet eert...

Voor iedereen die ook zo van de lente houdt:

Voor helden en mensen die zich geen held voelen, maar het toch zijn!