Deze week ben ik uithuizig! Dinsdag een lange dag in Den Haag voor werk en pas 's avonds laat thuis, gisteren de hele dag op school in verband met studie. Tegenwoordig ga ik één keer per twee weken naar school, lange dagen van tien tot tien 's avonds, voor de komende twee jaar. Maar wel heel erg leuk! En als ik klaar ben, kan ik nog beter mensen begeleiden....:)
Zoonlief vindt het maar niets, dat ik tegenwoordig twee dagen achter elkaar weg ben, in plaats van dinsdag en donderdag, zoals hij gewend is. Hij vroeg vanmorgen voor de zekerheid of ik wel van plan was bij hem te blijven vandaag....
De arme schat. Hij weet nog niet dat ik het hele weekend weg ben...met wat vriendinnen hoop ik naar het Eva-vriendinnenweekend te gaan. Ik voel me wel een beetje een ontaarde moeder... Maar goed, hij is gewoon bij manlief, gaat naar een kinderfeestje, naar de intocht van Sinterklaas, hij zal me vast niet missen! (Houd ik me voor...)
Manlief is nu naar de psychiater. Zijn klachten verergeren weer. Hij is angstig, denkt dat er iets met ons zal gaan gebeuren, is erg onrustig en voelt zich weer wegzakken. Ik hoop van ganser harte dat er iets gaat werken!! Ik vraag me wel af of ik dan weg moet gaan, dit weekend. Hij gunt het me overigens van harte, maar ik weet ook dat hij er tegenop ziet 2x24 uur voor zoonlief te zorgen. Maar ik laad ook echt weer op van zo'n weekend. Ook belangrijk! Dus ga ik toch. Jullie horen het nog!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten