Weer

Ik zeg het niet gauw, maar wat baal ik van dit weer! Zoveel regen! Af en toe zon, maar niet echt aangenaam! Ik ben niet echt een warmte aanbidder, maar zomaar een paar graadjes meer, wat meer zon..oooh wat lijkt me dat heerlijk! Ik ben een echte koukleum en een milieufreak, dus de kachel gaat echt niet meer aan en ik loop nog op wollen winterpantoffels. Hoe raar kan het zijn?! Ik denk steeds maar: dat mooie weer komt nog! Het schuift alleen steeds zo op. Zo lijkt het soms ook te gaan in ons huwelijk. Hopen op mooi weer, blijven hopen, steeds maar in zwaar weer te verkeren. Ik word er zo moe van. Eind vorige week was ik al zo gefrustreerd op mijn blog, het is wel weer gezakt, maar ik ben gewoon uitgeput. Ik slaap slecht, had dit weekend een darmstoring waardoor ik halve nachten op het toilet doorbracht. Al met al geen goed recept voor een stabiel humeur. Gisteren een mooie preek gehad over Romeinen 8, dat God alles laat bijdragen ten goede. Soms denk ik dan opstandig: waarom zie ik er zo weinig van! Natuurlijk is het mijn perceptie van goed, maar toch. Waarom is mijn man vol van een therapiereisje met zijn mannengroep naar Cyprus en hoor ik hem niet over onze trouwdag die tijdens dat reisje in komend weekend valt? Het wordt niet de meest leuke trouwdag ooit, maar ik hoopte zo op wat begrip, gesprek, dat hij het ook jammer zou vinden dat hij dan weg is. Ik weet het, het is maar een datum, het is maar een dag, maar nu wel zo belangrijk. Voor mij symbolisch voor de periode waar we inzitten. Een nieuw begin, nieuwe inzet. Manlief is vast bezig met een verrassing, want hij voert stiekeme telefoongesprekken. Ook niet handig nu, want het maakt mij achterdochtig. Zou hij weer contact hebben met onze oude buurvrouw? Dat leg ik dan maar open op tafel, maar dan is hij weer beledigd en verwijt me dat ik hem controleer. Zucht. Gaat dit ooit over? Kan ik zijn verrassing waarderen? Of, als er toch niets is, ben ik dan toch weer teleurgesteld? Ik word zo moe van al die schommelingen. Ik verzucht vaak dat ik yoga ga volgen op Bali...dat lijkt me zo rustgevend. Er is ook goed nieuws! De eerste courgette is zichtbaar, de eerste komkommer ook, zoonlief heeft nog wat aardbeitjes verorberd en gaat zo'n drie keer per dag kijken of de courgette al klaar is...hoe schattig! De pioenrozen bloeien uitbundig op onze salontafel en zo lang ze er zijn haal ik weer een bosje. Zoonlief wil er ook één op zijn eigen tafeltje, ik vind ze zóó mooi mama! Vanavond rucolasoep gemaakt met alleen maar groenten en kruiden uit eigen tuin. Nou, voor een beginnend tuinierster?! Ik ben er trots op!