maandag 11 juni 2012

Maandag

Vanmorgen werd ik gewekt door het gehuil van zoonlief. Denkend dat het nog maar een uur of 7 was deed ik één oog open en zie daar, het was al 9 uur! Een goede zet om een regenachtige maandag mee te beginnen! Op ons gemak naar de biebbus geslenterd, zoonlief op zijn loopauto, van alles met trappers wil hij nog niets weten, ondanks dat hij over een maand al 3 wordt..
Daarna eens in de tuin rondgekeken. Het is groeizaam weer! En toch ook weer niet. Voor sommige zaden is het echt te nat, volgens mij, want er komt van mijn zaaigoed maar bar weinig op. De kat van de buren heeft volgens mij weer in de groentetuin gezeten, want na 6 weken zijn er nog maar weinig wortels en pastinaken te zien..jammer! De rucola groeit enorm. We eten er elke week een paar keer van. Ik heb ontdekt dat de jonge blaadjes wat minder pittig zijn en dat we dat lekkerder vinden. De courgetteplant produceert heel veel bloemen, maar die vallen helaas af en het steeltje sterft dan af. Geen idee wat ik verkeerd doe. Iemand anders wel?
De aardbeien blijven miezerig klein en in de tomaten zit luis...snif. Ook in mijn lieve appelboom zit luis. En wel van een soort die niet te bestrijden valt, als ik tuincentra en internet mag geloven. Rode bloedluis. Schijnt ook in één of ander E-nummer te zitten. Nou, die E-nummers vernielen mijn prachtige appelboom! Telde ik eerst meer dan 20 appels aan één boom, nu zijn er nog 3 over. Het advies is: rooien maar. Maar ik ben altijd zo gehecht aan mijn boompjes! Ik kan moeilijk afstand nemen...en blijf altijd hoop houden. Misschien verdwijnt het vanzelf...als ik hem heel goed insmeer met allerlei milieudingen en hele milieuonvriendelijke dingen. Daar ben ik al een paar weken mee bezig. De luis is minder. Niet weg, maar wel minder. En de appelboom begint er steeds pieriger uit te zien. Ik ga nog even verder in het proces van afscheid nemen...

Manlief wordt vanmiddag getest op ADD. Omdat het in zijn familie voorkomt, wilde de psychiater dit ook testen. Hij heeft er kenmerken van, hoewel de psychiater niet verwachtte dat manlief het ook daadwerkelijk zou hebben. We zijn zeer benieuwd. Hij moest basisschool rapporten meenemen...de hele zolder onderzocht, maar geen rapporten! Volgende keer moet hij iemand van zijn gezin van herkomst meenemen, maar aangezien we geen contact met hen hebben, gaat dat niet lukken. De vraag is dan of de test wel echt goede resultaten geeft. We zullen zien. Over 3 weken het tweede deel van de test en dan begin augustus (!) de uitslag en waarschijnlijk instellen op medicatie. Of voor depressie, of voor ADD.

Vorige week was een heftige week. Twee intakes gehad bij andere relatietherapeuten. Van beiden een positief beeld. We hadden ook nog een gesprek staan bij onze huidige therapeut. Die was niet amused over onze keuze, omdat hij vindt dat alleen een opname bij De Keerkring ons zou kunnen helpen. Daar zijn wij niet van overtuigd, bovendien kost het ons enorm veel, 7 weken weg van huis, niet werken in die periode, zoonlief uit huis, wat op zijn leeftijd echt niet handig is. Natuurlijk kun je ook zeggen: wat is 7 weken op je hele huwelijk! Dat is waar, maar wij zijn er niet van overtuigd dat het resultaat door een opname groter zal zijn dan een therapie volgens de EFT methode. Bovendien hebben we nu een therapeut gevonden die daarnaast ook contextueel therapeut, psychotherapeut én traumatherapeut is. Wow! Als dat niet gaat werken! :) Met beide therapeuten hebben we onze kansen besproken en beiden zagen het met ons wel zitten. Dus gaan we dit traject in. Wel spannend en heftig. Weer overnieuw beginnen, het wordt weer een pittige tijd en de afgelopen 3 jaar waren al zo pittig! Hoe lang houden we dit nog vol?! En hoe lang houdt onze omgeving het nog vol om steeds maar weer aan te horen dat het niet zo lekker loopt! We zijn al mensen kwijtgeraakt doordat het te veel was en we er te weinig voor de ander konden zijn. Nu heb ik ook wel geleerd dat we vooral contacten hadden waarbij we er voor de ander waren en als de rollen zijn omgedraaid, blijkt dat voor de andere partij ook ineens heel moeilijk te zijn. Dat is echt heel confronterend en pijnlijk!

Deze week wordt wat rustiger, hoewel er nog een gesprek bij De Driehoek is, waar manlief een mannengroep heeft gevolgd. Die sluit hij deze week af en volgende week gaat hij met een aantal mannengroepen een weekend naar Cyprus om deze hele periode af te sluiten.
Ik vind het wel pittig, op mijn werk is er ook wat onrust, precies over een casus waar ik over ga. Het kost me veel energie om al mijn hersenen erbij te houden!

Zegeningen zijn er ook. Zo kwamen kennissen onverwacht bloemen brengen omdat ze met ons meeleven, gaat manlief een stoer steigerhouten bed voor zoonlief bouwen en is de eerste klimroos in onze tuin uit!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten