En nu?

Nu gaat het leven toch gewoon weer verder... Bedankt voor jullie lieve reacties! Fijn om mensen te hebben die meeleven!
Na de eerste shock van woensdagavond hebben we er nog kort over doorgepraat. Manlief gaat zijn terugvalplan van de mannengroep herzien en aanvullen, omdat hij toch merkte dat hij toch wat makkelijk hierin werd. Hij dacht dat hij het wel aankon.
Hij heeft contact gehad met een vriend, die als reactie gaf dat het behoorlijk stom was, maar ook kon gebeuren, toch? Aan de ene kant begrijp ik die reactie wel, het is nogal een hoge verwachting dat je nooit meer terug zult vallen, aan de andere kant steigert het dan in mij. Wat nou, kan toch wel eens gebeuren? Hoe drempelverlagend is dat?! Niks daarvan! Dit kan niet gebeuren, er staat gewoon te veel op het spel!
Manlief denkt nu na over wat hij nodig heeft, wat hem af kan houden van de verleiding. Dat is behoorlijk moeilijk voor hem en ook voor mij. Pijnlijk eerlijk heeft hij bekend dat op zo'n moment zijn huwelijk, onze zoon, of ik, daar niet tegenop weegt. Hij heeft ongeveer vier stappen ondernomen voor hij het internet opging en bij geen van die vier stappen had hij een signaal dat het niet goed was wat hij ging doen. Pas toen hij daadwerkelijk p.orno aan het kijken was, kreeg hij het gevoel dat het niet helemaal in de haak was. En hij heeft het heel snel opgebiecht, dat is waar. Toen er een paar jaar geleden 'alleen' nog sprake was van een p.ornoverslaving, deed hij dit ook vaak. Het geeft mij nu dus niet méér vertrouwen. Het maakt mij angstig. Hoe zal de toekomst eruit zien? Hoe vaak gaat dit gebeuren en wat kan ik aan, wat kan ik verwachten, wat is reeël?

We hebben er zaterdagavond nog wel uitgebreid over gepraat. Dat het terugvalplan van de mannengroep toch vooral over hem gaat en zijn gedrag en niet over wat het met mij doet, wat het met de partner doet, met het gezinssysteem, wat het teweeg brengt. En dat manlief zich dat dus ook niet realiseert. Iemand zei terecht tegen mij dat we eigenlijk ook nog maar net op het pad zaten van meer vertrouwen krijgen, manlief ook nog pril is op het pad van inzicht in mijn situatie. Dat is zo en dat geeft ook meer lucht, het hoeft nu nog niet perfect....wordt het ook niet...maar verwacht ik soms wel!

Doordat we er goed over konden praten, werd ik me bewust dat manlief echt wil veranderen en zich daar ook voor inzet. Dat geloof ik ook echt. Dat geeft wel rust. We komen er wel. Het is te zonde om alles wat we nu geleerd hebben, achter ons te laten en ons te laten beïnvloeden door een negatief incident. Zeker, het heeft aandacht nodig, zet ons weer op scherp, maar we gaan wel door!