Terugblik

Zaterdag was een spannende dag! 's Morgens vertrokken we al vroeg om zoonlief bij oppas te brengen en daarna richting Kostbaar Vaatwerk, de dag over herstel van vertrouwen in je relatie. Samen met vijftien andere stellen hebben we de hele dag stilgestaan bij wat het doet met je relatie als je partner s.eksverslaafd is (geweest) en hoe je kunt werken aan herstel van je relatie.
Er waren twee dappere stellen die meer vertelden over hun verdriet, worstelingen en pijn, maar ook over het opnieuw elkaar leren vertrouwen, open zijn, eerlijk zijn, kwestbaar zijn. Ongelofelijk veel respect heb ik voor deze mensen, dat ze dat durfden delen!
Ik vond het ook moeilijk. Om herinnerd te worden aan de verslaving en het vreemdgaan van manlief. Dat ik zo gekwetst ben, zo in de steek gelaten, zo bedrogen! Ik denk vaak dat dat nog wel meevalt, maar ik werd er wel weer mee geconfronteerd, door het verdriet te zien bij andere vrouwen en overigens ook bij de mannen, dan lijkt het alsof het pas echt tot me doordringt. Mijn man heeft niet voor mij gekozen, maar voor een andere vrouw. Voor veel andere vrouwen. En niet voor mij.
Er is ook hoop. Want door andere mannen te zien die, al worstelend, zoeken naar bevrijding, vastberaden zijn om nu wél voor hun vrouw te gaan en echt alleen voor hun vrouw, dat vond ik wel heel mooi. Ik kon daardoor ook manlief beter geloven, hij zegt dat heel vaak. Dat hij dit nooit meer wil, maar alleen mij wil, maar het landt niet altijd.

Vorige week in de therapie hadden we het al over alle verdriet die er bij mij zit, dat ik me zo vaak eenzaam en in de steek gelaten voel en niet gezien door hem. In de therapie gebeurde er iets heel moois, hij zág me echt! Door te luisteren, door niet op te lossen, door er voor mij te zien, in plaats van met zichzelf bezit te zijn.

Door de therapie en zaterdag voelde ik veel ruimte voor ons allebei. In plaats van dat we bezig waren met elkaar te overtuigen hoe erg het voor ons allebei was, konden we echt luisteren. Gisteren hadden we weer een therapiesessie, waarover het, 10x raden, weer hierover ging! Emotioneel is het wel, zoveel sessies achter elkaar. Maar het helpt ook echt!

O ja en over de spanning die ik van te voren voelde bij zaterdag, zou ik niet te veel oordelen en hoe zou ik het vinden, dat viel alles mee. Ik zag hele mooie mensen, zowel de vrouwen als de mannen. Je moet maar durven, zo kwetsbaar! Ik kreeg nog twee keer een compliment van vrouwen dat ze me een mooi en leuk mens vonden. Dat maakt me wel verlegen! Ik durf het bijna niet te geloven en wil het dan meteen weer bagatelliseren. Ze kennen me net, denk ik dan, of, mijn haar zat toevallig goed.
Ik heb me voorgenomen om tegen mezelf te zeggen: stop, hou op! Zoonlief leert dat op de kinderopvang om voor zichzelf op te komen. Ik wil wat meer voor mezelf leren opkomen. Kan dat? Dus zeg ik: stop, hou op! Niet bagatelliseren! Geniet van de complimenten!!
Dat ga ik nu dan maar doen.... :)