Moestuin en babypraat

Al een tijdje geleden dat ik weer eens wat groens heb geplaatst op dit blog! Tijd voor groen, nu het nog kan in september!
We hebben dit jaar wat minder aan onze groentetuin gedaan, dan voorgaande jaren. Dat had vooral te maken met de komst van onze prinses, waardoor we andere bezigheden hadden! Toch hebben we onnoemelijk veel sla uit eigen tuin gegeten, veel pesto gemaakt en nu al zo'n 3x broccoli verorberd! Zelfs de courgette, die net als vorig jaar maar niet wilde produceren, heeft 3 courgettes voortgebracht! Waarvan één hele grote, die meestal niet erg lekker zijn, omdat ze wat doorgeschoten zijn. Maar...geen nood, het web bood uitkomst en ik maakte courgettekoekjes met zalm. Om je vingers bij op te eten! Als je daar ook zin in hebt, hier volgt het recept!

Courgettekoekjes met zalm

• courgette
• 1/2 bakje gerookte zalmblokjes (a 100 g)
• 2 eetlepels verse muntblaadjes, fijngesneden
• 100 g Griekse yoghurt
• 1 ei
• 75 g bloem
• 5 eetlepels olijfolie
  Rasp de courgette in grove slierten en dep ze droog met keukenpapier. Klop in een kom het ei los met de bloem en wat zout en peper. Snijd de zalmblokjes doormidden en schep ze met de courgette en driekwart van de munt door het beslag. Verhit de olijfolie in een grote koekenpan en schep er 6 bergjes van het courgettemengsel in. Druk de bergjes met de bolle kant van een lepel meteen plat en bak ze op hoog vuur in 4-6 minuten aan weerszijden goudbruin. Laat ze op keukenpapier uitlekken. Bak van de rest van het courgettemengsel nog 6 koekjes. Meng de yoghurt met de rest van de munt en breng deze dip op smaak met zout en peper. Meenemen: Doe de courgettekoekjes in een afsluitbaar blik met keukenpapier op de bodem.

   

  Echt heerlijk! 

   

  De aardbeien wilden dit jaar echt niet, ik denk toch dat ze te donker staan. Ze vermeerderen wel steeds, zodat ik een heleboel aardbeienplanten heb, maar aardbeien, hooguit 10 heb ik er gezien. De vierkante meterbakken die we via het gemeenteprocject kregen, zaten deze zomer vol met heerlijke kruiden, zoals rozemarijn, oregano, basilicum, die het helaas ook niet erg goed deed, botersla, krulsla, rucola, één of andere salade mix die zo pittig was dat wij hem niet opaten, maar er vrienden mee blij maakten.

  Er is zelfs een krop sla gestolen! Ik had hem op het oog voor het weekend, hij was zo mooi! Tot ik op zaterdagmorgen de gordijnen opentrok, naar mijn bakken keek en daar een kratertje in de grond ontdekte, waar eerst zo'n mooie, grote, malse krop sla had gestaan! Ik hoop maar dat hij is meegenomen door mensen die hem echt nodig hadden en dat ze ervan gesmuld hebben. Ik ben er nog goed afgekomen, verderop in de wijk zijn sommige bakken helemaal leeg geplunderd. 

  Afgelopen zaterdag heb ik de bakken vol gezaaid met andijvie, nog wat spinazie, eens kijken of dat lukt en winter veldsla. Ik ben blij dat er dan in de winter wel groen te zien is in de tuin. Want als ik iets naar vind om te zien, is alleen maar aarde. Zo troosteloos! Als ik nu in de tuin rondloop, geniet ik van al het moois wat er nog bloeit. We hebben een hopplant met prachtige bellen, de herfstanemonen bloeien volop, het zeeuws knoopje doet nog zijn best, de vlinderstruik is uitgebloeid, maar de lavatera gaat maar door. Ik word er altijd een beetje melancholiek van. De herfst en winter zijn zo niet mijn seizoenen! Vooral dat buiten alles afsterft vind ik zo naar! Ik geniet dan in het voorjaar weer extra, maar toch...

  Overigens valt er bij ons in de tuin al een dode te betreuren...één van onze kostbare steeneiken heeft de afgelopen winter niet overleeft. In combinatie met deze zomer heeft hij echt het loodje gelegd. Balen! We zitten behoorlijk ingebouwd en hadden twee prachtige steeneiken om de inkijk wat te verminderen. Die dingen zijn duur en als er dan na één jaar al eentje doodgaat, doet dat wel een beetje pijn. Maar goed, op naar volgend jaar. 

  
  

  Onze prinses had een onrustig weekend. Ze heeft waarschijnlijk koemelkallergie en krijgt daarvoor speciale voeding. Om te 'bewijzen' dat ze deze allergie ook echt heeft, moest ze dit weekend weer wat gewone flesvoeding door haar melk, provoceren heet dat, om te kijken of ze weer dezelfde klachten ontwikkelde als eerst. Natuurlijk dachten we bij elk huiltje en piepje, o nee, daar gaat ze weer. Maar toch maar doorgezet, want misschien had ze gewoon even haar dag niet. Gisteren ging het wonderbaarlijk goed, wel werd ze steeds meer gespannen en overstrekte ze zich behoorlijk. Hoe lang gaan we hier nog mee door, vroegen we ons af. Nog geen minuut later begon ze toch te spugen! Van top tot teen! Ze liep helemaal blauw aan en haalde amper adem. Daarna werd ze lijkbleek en bleef een tijdje gierend ademhalen. Echt heel erg sneu! En de beslissing was daarna wel duidelijk. We stoppen met provoceren, dit is niet even je dag niet hebben, dit is koemelkallergie. Dus donderdag naar het consultatiebureau, waar we een indicatie krijgen voor vergoeding van de voeding. Daar kan ik dan wel blij mee zijn, want de afgelopen 4 weken heeft onze prinses voor zo'n €500 weg gedronken....

  
  

  Zoonlief gaat sinds vorige week naar school! Tjonge, dan beland je ineens in het schoolsysteem. 's Morgens vroeg om 8.10 op de fiets, 12.00 weer op halen en twee keer in de week ook de middag weer naar school. Een waar taxibedrijf word je dan, als moeder. Hij vond het overigens prachtig, de school. Hij geniet van alles wat hij leert, weigert daar over te vertellen thuis, maar dat schijnt er bij te horen. In de klas is het de gewoonte 'ja juf' te zeggen als ze je naam opleest van de presentielijst. Zoonlief deed dat niet. De juf vertelde dat tegen mij. Hij had haar verteld dat hij dat nog niet kon en dat nog moest leren. Toen ik zoonlief er naar vroeg, antwoordde hij: de juf zei dat we op school zijn om te leren, nou, ik moet dat gewoon nog leren! Ik moest er wel om lachen. De volgende dag zei hij het keurig en zei daarna triomfantelijk: nu heb ik al iets geleerd! :)