Toch griep

Is Nederland net van zijn epidemie af...word ik alsnog geveld...gelukkig ben ik niet zo ziek als de meesten die het hadden, maar beroerd voel ik me wel. Ik hoest de longen uit mijn lijf en voel me toch gammel! Maar goed, een beetje rustig aan dit weekend, verder geen plannen dan wat tomaten zaaien en een leuke film kijken...en me laten verwennen door mijn mannen.

Vandaag kreeg ik bericht van Kostbaar Vaatwerk dat er in mijn woonplaats een gespreksgroep gaat starten met vrouwen van partners met een s.eksverslaving. Ik heb me opgeworpen als gespreksleidster en vind dat best heel spannend. Het voelt toch alsof ik een groep moet leiden terwijl ik zelf ook nog volop in ontwikkeling ben. Ben ik dan wel goed genoeg als leider van een groep? Kostbaar Vaatwerk is een christelijke stichting en de groepen staan dan ook in het teken van verdieping van je geloof, steun en troost vinden bij God en elkaar daarin leren. Daar voel ik me wel onzeker over. Want mijn geloof, is dat wel stabiel genoeg. Ik ben heel erg reformatorisch opgevoed en ik wil daar niet negatief over doen, maar vrijuit praten over mijn geloof, dat heb ik niet geleerd. Sterker nog, dat werd sterk afgekeurd. Ik heb daar al een heel groeiproces in doorgemaakt, maar in groepen is het niet mijn sterkste punt. Toch vind ik het ook een uitdaging en heb ik er zin in. Niet zozeer zo'n groep te leiden, maar met elkaar te groeien, elkaar te bemoedigen, te troosten in deze lastige periodes in ons leven.
Maar voordat ik mezelf te veel zorgen maak, ik hoef het niet alleen te doen! Zoonlief is momenteel helemaal weg van de liedjes van De Wiebelwagen en het liedje wat zonet voorbij kwam galmen was: God is altijd bij je en Hij is nooit bang. Zulke simpele liedjes, zo waar. Dat raakt me!

Ik wens iedereen een goed weekend! Met of zonder griep, ik hoop op een glimp van het voorjaar...laat maar komen die zon!