In between

De Kerst is al weer voorbij! Het was een genot om dat mee te mogen maken met ons driejarig mannetje, die Kerst voor het eerst echt beleefde. Wat een feest! Hij stond vol trots vooraan in de kerk op het podium, wat eigenlijk voor vierjarigen en ouder was, dus was hij zo trots als een pauw er ook bij te horen! Eerste Kerstdag hebben we doorgebracht bij vrienden, wat heel gezellig was. Onder het genot van een heerlijke rollade en charlotte taart toe, was het al met al een heerlijk kerstfeest. Bijzonder om het te vieren met mensen van wie je houdt en te herdenken dat Jezus naar de wereld kwam omdat hij zoveel van ons houdt! Een beetje een afspiegeling is het dan, als je onder vrienden bent.
Tweede Kerstdag werd gevuld met kinderkerstfeest en 's middags zijn we rustig thuis geweest. We geven elkaar cadeautjes met Kerst, onszelf hebben we dit jaar overgeslagen vanwege de te bekostigen zonnepanelen. Voor zoonlief hadden we een grote set van zijn geliefde T.homas Trein gekocht. Het lieve kind was zo dankbaar dat hij die middag wel honderd keer heeft gezegd: dank je wel hoor, wat lief van jullie!
Donderdag ging zoonlief naar de kinderopvang, in plaats van de gebruikelijke dinsdag. Ik heb de dag besteed aan mijn studie en ben heel erg opgeschoten! Aan het eind van het jaar moet er een portfolio klaar zijn en ik had er nog niet veel aangedaan, maar nu ben ik helemaal up to date!

In de groentetuin staat overigens een overvloed aan veldsla, per abuis het verkeerde pakje meegenomen, thuisgekomen zag ik dat het winterveldsla was. En zie daar, het is echt zo, het groeit! Verder staat er nog andijvie en broccoli. Ik had in een of ander tuinieren boek gelezen dat je in de winter ook best groenten kan telen, als je ze eind september in de grond zet, het groeit allemaal wat langzamer, maar je tuin staat er niet kaal bij. En dat is zo! Toch wil ik volgend jaar wat meer met een kalender werken, zodat ik ook boerenkool enzo kan telen.

Met manlief gaat het goed. Na onze aanvaring over het huisbezoek, mijn verwachtingen hierover en mijn gemis aan openheid van zijn kant, is er wel het één en ander veranderd. Manlief heeft de dag erna de telefoon gepakt en de pastors op de hoogte gesteld, omdat hij zich er ook niet fijn bij voelde. Dat deed mij goed. Ik heb er van geleerd om voor zo'n gesprek mijn verwachtingen uit te spreken en niet achteraf te verwijten. De therapie doet er ook goed aan. We blijven meer op ons eigen 'stuk', zonder ons heel erg te bemoeien of te oordelen over de emoties, gedachten van de ander. En dat is goed. Manlief benoemde van de week tegen mij dat hij mij heel erg tekort heeft gedaan, door altijd maar over mij te oordelen. Als ik met iets zat, had hij al een oordeel klaar, waardoor ik me nooit echt vrij bij hem voelde. En ook begon te oordelen. Het voelde alsof manlief dacht dat ik iemand anders was, waardoor mijn echte ik niet gezien werd. Dat was echt vechten tegen de bierkaai. Het was heel fijn dat hij dat nu inzag. Het was ook heel verdrietig, want het gaf ons allebei pijn over wat we gemist hebben en met welke brokstukken we nu zitten. Het geeft ook hoop, dat er eindelijk ruimte voor is. Daar gaan we voor!

Iedereen een fijne jaarwisseling gewenst en tot in 2013!