Het was de afgelopen maanden stil op dit blog. Zo stil, dat ik er zelfs een vraag over kreeg! Een teken dat het toch wel gevolgd wordt...;)
Maar waarom was het dan zo stil?
- Ik had niet echt inspiratie om te bloggen. Ik bedoel, wat valt er nog te zeggen als je steeds in herhaling lijkt te vallen?
- Ik vind het zelf best confronterend om steeds na te denken over een onderwerp, daar over te bloggen, alles onder ogen te zien. Soms sluit ik mijn ogen liever even.
- Het was zomer!! Goede reden om niet achter de pc te zitten.
- Ik had zo mijn twijfels over mijn blog. Heeft het wel zin om mijn hele hebben en houwen op het net te gooien? Heeft iemand hier wel iets aan, behalve dan dat ik zelf even van me af kan schrijven?
Nou, dat was het wel zo'n beetje. Vandaar even stil.
En...hoe is het dan? We hebben een goede zomer gehad. We hadden een fijne vakantie met de kinderen en groeien langzaam weer iets naar elkaar toe. We zijn allebei moe van het afgelopen jaar en we willen vooral rust. Dus geen lange gesprekken meer, maar gewoon het leven van alledag leven. Dat is nu genoeg voor ons.
Jazeker word het gelezen, Grace! Ik beken dat er bij mij soms een hele tijd tussen kan zitten maar ik merk dat ik dan ineens toch even "stiekem" wil kijken hoe het met je is! De weken vliegen voorbij en het proces is eindeloos. Met eindeloos bedoel ik dan dat het een gebeurtenis in je leven is die naar mijn mening voor altijd een verandering in je leven en persoonlijkheid brengt. Ondanks dat geen enkel verhaal of leven hetzelfde is, is het proces welke wij met dezelfde ervaring doorlopen, toch op een bepaalde manier gelijk. Dezelfde zoektocht, lijkt het. Bij mij helpt het juist zo om dan eens van een ander een verhaal te horen of te lezen. Stukje erkenning en inzichten. Dat is fijn. En daarnaast merk ik ook dat nadat ik je ontmoet heb, toch ook benieuwd ben naar hoe het met jou als persoon is omdat ik je het zo anders gun! Je bent zo'n gezellig mens en dan krijg je dit allemaal aan je broek... Gun je als mens gewoon zo anders en ik denk dat ik daarom ook regelmatig even om het hoekje kijk: hopende te lezen dat je sprongen vooruit komt! Nou, houd je haaks en sterkte in je zoektocht! Enne...als laatste tip: denk om jezelf! In alle opzichten, ook wat schrijven betreft: schijven wanneer het voor jou fijn voelt om te schrijven, niet omdat je denkt dat je dat voor "ons" moet doen. Ik denk dat dat namelijk ook een grote valkuil is van onze persoontjes met diezelfde teleurstelling: meer aan een ander denken dan aan onszelf.....;-)
BeantwoordenVerwijderenfijn dat je er weer bent!!!
BeantwoordenVerwijderenJa Grace, je blog wordt gelezen. De herkenning helpt mij in mijn persoonlijk leven. Dapper van je, dat je blogt over gevoelige, persoonlijke onderwerpen! Ik wens je rust en Gods Zegen toe.
BeantwoordenVerwijderen