Winkelen

Een paar weken geleden waren manlief en ik een paar daagjes uit. De kinderen geparkeerd bij familie en gingen in een heerlijke Bed and Breakfast in een prachtige binnenstad van ons land.
We aten heerlijk bij diverse tentjes, gingen luxe uit eten, bekeken historische panden en winkelden nog wat.

Zo kwamen we bij een lingeriewinkel. In mijn post zwangerschapsstadium moest er toch wat nieuws aangeschaft worden, dus liepen we deze zaak binnen. Ik werd in beslag genomen door alles wat er hing en vroeg me vooral af welke maat ik nu toch zou hebben. Ik lette niet op manlief.
Eenmaal in het pashokje, al passend, vertelde hij me door het gordijn heen dat hij liever even buiten wachtte. Ik kreeg het ineens een beetje koud. Wat een onnozel wicht ben ik! Sleur ik mijn man even zo'n winkel vol verleidingen binnen! Wat onnadenkend! Ik twijfelde. Zal ik nog verder passen? Hoe zal het met hem gaan?
En toen bedacht ik me: ik heb een volwassen man, die op dit moment een zeer volwassen keuze maakt. Ik ben een volwassen vrouw die wat lingerie nodig heeft. That's it. Maak je niet druk.
Dus deed ik mijn ding, wachtte manlief buiten de winkel en gingen we daarna samen lekker koffie drinken. We hadden het er heel even over. Zo van: wat gebeurde er? Manlief was verward. Werd niet verleid, maar voelde zich niet op zijn gemak. Dat was alles. Ik geloof hem. En het was gewoon goed.

Dus ben ik maar wat trots. Trots op ons, dat we dit kunnen. Dat het geen urenlange discussies, kwetsingen, oude koeien en gedoe oplevert. Dat we beiden kunnen aanvaarden wat de werkelijkheid is, daar op onze eigen manier mee omgaan en gewoon verbinding blijven houden. Wie had dat gedacht!