Vrijmarkt enzo

Zoonlief was er de hele week al opgewonden van. Hij had net zijn spaarpot weer ontdekt en ik had bedacht dat hij daar vandaag wel wat van mocht uitgeven op de vrijmarkt in ons dorp. Hij kon zijn geluk niet op! Met zijn portemonneetje in zijn rugzak ging hij opgetogen op pad. Hij had gisteren zelfs vijftig cent uitgespaard, door het muntje van het karretje niet te gebruiken voor zo'n fout bewegend speelgoedapparaat, wat van mij eens in de zoveel tijd mag, maar in zijn zak te steken! Dat vond ik toch best knap voor een driejarige. Hij kwam zelf op het idee. Krijg ik dit centje nog terug, vroeg hij. Ik zei: nee, als je het in de boot stopt, gaat hij bewegen en als de boot stopt, dan is het centje weg. O, zei hij. Dan bewaar ik het wel voor de markt...knieperd! Maar toch leuk.
Hij is nu de trotse bezitter van een hijskraan, felbegeerd, een betonmolen, een caravan en een Engelse bus. En nog wat puzzels en spelletjes. Voor nog geen twee euro in totaal, dus hij hield weer over! Helemaal blij was hij.

Vanmiddag gingen we op pad voor een fietsje voor hem. Hij is bijna vier, maar heeft nog steeds geen fiets. Tot nu toe was hij zielsgelukkig met zijn loopfiets en krijste hij moord en brand bij enige dwang om hem op een fiets te krijgen. Maar goed, nu wilde hij zelf zo zachtjesaan toch ook wel een echte stoere jongensfiets. Via de bekende markt op het web, vonden we een leuk tweewielertje voor een zacht prijsje. Nu zoonlief nog zover krijgen. Toen hij doorhad dat het over een fiets ging, was het helemaal mis. Hij was met geen beweging uit de auto te krijgen en jammerde alles bij elkaar. Echt heel zielig, hij vindt nieuwe dingen zo eng, dat hij het eigenlijk nooit leuk vindt, hoeveel voorbereiding ook. Maar goed, wij de fiets goedgekeurd en in de achterbak gehesen. Zoonlief gerustgesteld dat hij nooit hoefde te fietsen, hij had dikke teksten over dat hij dan eerst zijn stuurdiploma wel zou halen...hij bedoelt dan rijbewijs... Goed jongen, best jongen, we zien wel kind.
Thuisgekomen tilde manlief de fiets uit de auto. Zoonlief slaakte een diepe zucht en zei: maar nu wil ik wel fietsen! Wat een mooie fiets!! De fiets had wel zijwieltjes, maar die moesten er nog opgemonteerd. Manlief beweerde dat hij het ook zonder zou moeten kunnen, gezien zijn ervaring met de loopfiets. Ik geloofde het niet zo, maar na een paar rondjes achter zoonlief aangerend te hebben, ja manlief dan, niet ik, fietste meneer gewoon los keihard door de straat! Ongelofelijk! Hoe trots kun je zijn als ouders...

Met mij gaat het wel even wat minder goed. Ik heb toch weer last van nierstuwing en inmiddels zit ik aan de morfine. Gouden goedje, maar niet heel handig. Ik voel me een stuk beter, tot het is uitgewerkt, dan voel ik me alsof ik door een vrachtwagen ben overreden... Nog twaalf weken, dan is beeb er en is het leed geleden!

Fijn weekend iedereen en voor de mensen met vakantie, fijne vakantie!