Vakantie!!!

En dan is er ineens voor ons al vakantie! Twee hele weken lang, lekker weg, naar onze westerburen. Hoewel...het is daar nog kouder dan hier en de voorspellingen zijn niet al te best...dus dikke truien en laarzen en genoeg boeken mee!
Dus de komende tijd een beetje stil hier...net als de afgelopen weken. Er is hier hard gewerkt. In huis, de babykamer is af en ingericht, alles is gewassen en gestreken. Alle tomaten en courgettes staan in de tuin, afgelopen weekend eindelijk droog genoeg om te maaien, want je kon er zowat met een zeis doorheen! Nu is het veel te nat, dus als we over twee weken terugkomen, zal het wel kniehoog staan!

Wat zwangerschap betreft is er niet veel veranderd. Ik zit nog steeds aan de morfine tegen de pijn en dat gaat wel aardig goed, behalve dat ik er erg slecht van slaap. Maar ik ben al lang blij dat ik niet opgenomen hoef te worden!
De baby maakt het nog steeds goed. Ze verwachten een klein babietje, maar zoonlief was ook niet al te groot, dus ik maak me niet druk. We zullen wel zien. Groot of klein, het maakt niet uit, als het nog maar een paar weekjes blijft zitten om te groeien!

Met manlief en mij gaat het goed. Het is fijn om veel te doen samen, dat geeft weer een echt teamgevoel. Manlief voelt zich goed en dat is echt te merken. Fijn dat ik het niet meer allemaal alleen hoef te doen. In de therapie staan we nu vooral stil bij het herstellen van het vertrouwen. Hoe worden we weer kwetsbaar, hoe tonen we ons binnenste en durven we dat nog wel en wat staat er in de weg. Een heftig proces, want het komt heel dichtbij. Het gaat over wat er nú speelt en niet over wat ís geweest. En op de één of andere manier lijkt dat veel dichterbij te komen. Boos zijn, verdrietig zijn, is voor mij bijna makkelijker te tonen dan mijn behoeften, wat ik wil, wat ik nodig heb, hoe ik geliefd wil zijn. Hoe we weer 'samen' worden. Best wel eng! Maar wel helpend en zo komen we steeds een stukje dichterbij elkaar.

Tot over een paar weken!