dinsdag 30 oktober 2012

50!!!!

Nee...ik ben nog lang geen vijftig...dat duurt nog even. Maar ik zag wel dat ik al mijn vijftigste blogbericht heb geplaatst en dat in een half jaar tijd! Dat is toch even het gedenken waard! :)

De tijd vliegt voorbij! Ook sinds vorige week. Schreef ik dat het afgelopen weekend vrouwenconferentie was en ik daar ook bij was, is het nu al weer dinsdag!
De conferentie was heel erg goed. Met 600 vrouwen naar lezingen geluisterd, gebeden, elkaar bemoedigd, gezongen, theater gezien, lol gehad, kortom, fantastisch. Gert Hutten en Jeannette Westerkamp gaven lezingen over het thema: Geef mij inzicht. Vorig jaar was het thema: Wordt vernieuwd en dit was een soort vervolg hierop.

Tja, hoe breng ik zo'n conferentie over? Niet. Dat gaat me niet lukken! Ik vond het wel heel confronterend om weer te leren dat God dóór mij werkt en niet vóór mij. Dat ik heel vaak wel inzicht heb, maar het niet benut en wel blijf wachten op Gods antwoord. Terwijl ik diep vanbinnen dan wel een soort vaag vermoeden heb welke kant ik op moet. Maar dat is vaak niet het antwoord wat ik wil...als ik eerlijk ben... Meestal verlang ik toch dat God antwoord geeft op mijn manier! En als hij dat dan doet, door mij in te fluisteren, sta ik erover heen te tetteren..
Van Jeannette leerde ik: de Heer is hier. Overal waar je komt, overal waar je bent, of je je nu angstig voelt, of happy, zeg maar : de Heer is hier. Hij is namelijk altijd bij ons! En er concreet mee bezig zijn, intensiveert ook het leven met Hem. De Heer is hier.

Dat heb ik ook wel nodig. Vorige week leefde ik denk ik nog op de adrenaline van de reis en de aanstaande conferentie. Nu lijkt het kaarsje een beetje uitgegaan. Ik ben moe, kribbig en zit mezelf in de weg. En manlief moet het nog vaker ontberen, ik heb het gevoel dat hij momenteel niets goed kan doen.
Hoe hard ik ook probeer te denken: kijk eens wat hij allemaal doet en hoe gezellig hij bijv. met zoonlief speelt, het helpt geen zier.
Vanmorgen was ik bij mijn coach en die weet mij altijd goed te raken. Ze had het over onvervuld verlangen. Heb ik het al eerder over gehad. Dat dat ziek maakt enzo. Staat ook in de Bijbel. Jaja. Dat weet ik wel. Ik verlang er zó naar dat manlief eens onbaatzuchtig naar mij luistert. Niet steeds over zichzelf begint, ook als het over mijn moeiten gaat. En dat gebeurt wel steeds. Ik blijf maar het gevoel houden dat ik voor hem moet zorgen, dat is niet alleen een gevoel, het is ook praktijk.
Hij wil graag dat ik altijd vrolijk ben, zijn stemmingen opvang, stabiel ben, structuur aanbreng en wat dies meer zij! En dat ben ik niet! Ik ben een vrouw!! Zijn vrouw!! En hij mag wel eens volwassen worden! En hoe hard hij ook echt zijn best doet...dit lijkt maar geen bodem te krijgen.

En het is nu mijn struggle om die verwachting los te laten en ruimte voor mezelf te nemen in plaats van te blijven hopen en zorgen...daar kan ik wel wat steun bij gebruiken!

Oud wit en 24 homes

http://24homes.blogspot.nl/2012/10/cadeautjes-van-oud-wit-nieuwe-webshop.html

Klik naar deze link als je ook van 24homes en brocante enzo houdt!! Ik wel!! Al eerder plaatste ik een berichtje over 24homes, enthousiaste meiden met hun hart en hun stijl op de goede plaats! Sinds kort hebben ze ook een te leuke webwinkel en bovendien geeft Claire ook nog eens woontips op Groot Nieuws Radio, elke dinsdagmorgen. Luisteren dus, zo kom je aan leuke woonweetjes!

donderdag 25 oktober 2012

Het gewone leven

En dan is het al weer donderdag! Onze reis lijkt al weer lang geleden en het gewone leven neemt ons weer in beslag. En dat is ook wel weer fijn. Het is goed om weer terug te zijn.

In de vakantie denk ik vaak na over wat er speelt in mijn leven en wat ik verder wil. Dit keer heb ik me als doel gesteld om me de komende tijd meer op ons gezin te richten. Wat ik het afgelopen jaar heb geleerd is dat ik te veel met andere mensen bezig ben geweest, waardoor ik mezelf en mijn gezin wel eens uit het oog verloor. Dat merkte ik vooral doordat ik langzaam maar zeker steeds meer energie verloor en uitgeput raakte. Nu ik steeds vaker, ook door de therapie, stilsta bij wat ik wil, kan en nodig heb, zie ik steeds scherper wat bij mij belangrijk is. Mijn geloof en mijn gezin. Mijn geloof heeft het laatste jaar op een behoorlijk laag pitje gestaan. Ik was zo uitgeput dat er heel veel langs me heen ging. Ik werd niet meer geraakt door de preek, door wat ik las. Vaak wel door muziek of Groot Nieuws Radio. Maar verder voelde ik me heel vlak. Nu merk ik dat er weer wat ruimte komt. Wat meer energie. En dat wil ik wel goed gebruiken!

Naast dit doel heb ik besloten om mezelf beter te verzorgen. Voor mensen die mij 'live' kennen, zal dat een beetje gek doel zijn. Maar ik ben nogal een knieperd, niet voor niets opgegroeid in het Zeeuwse. Echt leuke dingen voor mezelf schieten er vaak bij in. Niet alleen omdat het geld kost, maar vooral omdat ik het mezelf niet waard vind. En dan kan ik wel met jaloezie kijken naar vrouwen die dat wel doen. Dus, nieuw doel, ik ga dat ook doen. Met nog steeds als doel om zo duurzaam mogelijk te leven!

Morgen ga ik naar een vrouwenconferentie. Een beetje onverwacht, want ik had me te laat ingeschreven. Maar op de valreep was er nog plaats. Het thema is: geef mij inzicht.
Nou, daar kan ik wel wat van gebruiken! :) ik heb er zin in. Jullie horen het nog!

zondag 21 oktober 2012

Back in town!

Hallo, daar ben ik weer! Drie weken op reis geweest met manlief en zoon. Heerlijk! Terwijl hier de herfst intrad, vierden wij de lente in een land ver onder de evenaar! Gek om nu weer terug te zijn en te zien dat de bomen hun blad verliezen en alle planten verkleuren. Op de één of andere manier had ik dat niet zo ingecalculeerd. Maar goed, de vakantie is voorbij!
Het waren mooie weken, met z'n drietjes! Ook pittig, want het was wel anders dan andere jaren. Er lag nu veel meer tussen ons in en waar we meestal in een vakantie dichterbij elkaar kwamen, was dat nu niet vanzelfsprekend. We waren wel een echt team, manlief reed vooral veel in de auto en ik zorgde voor zoonlief en de route. Hoe burgerlijk, maar effectief! :) Ik vond het wel super om te merken dat manlief meer initiatief nam en aan het regelen sloeg. Daar had ik me wel een een beetje zorgen over gemaakt, maar hij was eigenlijk behoorlijk ontspannen, gezien de afgelopen tijd. En dat is een zegen! Toch merk ik dat hij diepere gesprekken lastig vindt en ook wat uit de weg gaat. Ik mis dan wel het echte contact. Overdag hadden we leuke programma's en reisden veel, maar de avonden worden wel lang als je weinig te bespreken hebt, zoonlief op bed ligt en manlief liever geen 'zware' gesprekken aangaat. Maar goed, we hebben genoeg zware kost te verwerken gehad de afgelopen tijd, dus ontspanning is ook op zijn plaats!

Nu weer terug naar de realiteit! Manlief gaat vanaf deze week weer elke dag werken en ik start een studie van in totaal twee jaar. Dat wordt wel wennen! Eén middag en avond in de twee weken naar school, werken, huwelijkstherapie, moeder zijn...daar zal het de komende tijd vooral over gaan, denk ik!

Ik zag dat ik er een nieuwe volger bij heb, welkom! Ik blijf het bijzonder vinden om zo via blogs mee te kunnen kijken in de levens van anderen! En zo vind ik het ook bijzonder dat mensen dat bij mij doen!